ตอนที่ 2

เรื่องลอกข้อสอบยังมีอีกเยอะครับ บางทีครูก็จับได้บ้าง บางทีก็ไม่ได้ มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนมอสี่ ข้อสอบวิชาสังคมรั่ว เกือบครึ่งชั้นได้ข้อสอบนี้หมด ผมไม่ได้หรอกเพราะมัวแต่ไปอยู่ไหนไม่รู้ มารู้อีกทีก็ตอนสอบเสร็จแล้วและก็เรื่องก็แดงขึ้นด้วยจนครูเจ้าของวิชาต้องยกเลิกการสอบครั้งนั้น ที่เรื่องแดงขึ้นมาก็เพราะ เพื่อนผมที่ชื่อทิศ คาบข่า่วไปบอกครู จะเป็นเพราะต้องการจะเอาใจครูคนนั้นหรือยังไงไม่ทราบ ที่ทราบก็คือเขาไม่ได้ข้อสอบนั้นด้วย ตกตอนเย็นผมเห็นกับตาว่านายทิศโดนพวกกลุ่มเด็กเก(เร)รุมชกเนื่องจากต้องกลับไปอ่านหนังสือใหม่
เพราะวิชานั้นถูกยกเลิก

“มึงปากหมาไปบอกมิสลินดาทำไมวะ ไอ้สั..ว์”  ไม่ทันได้ยินเสียงไอ้ทิศโต้ตอบกลับมา เสียงบาทาและหมัดกระทบปากไอ้ทิศมาก่อน ไอ้ผมก็ไม่รู้จะทำไง พวกนั้นมันเยอะกว่าด้วย ไม่ชอบไอ้ทิศเป็นทุนเดิมอีกต่างหาก ก็เลยเดินหนีซะฉิบ

มีครั้งหนึ่ง ผมได้ลอกข้อสอบไอ้แป๊ะโดยไม่รู้ตัว ตอนนั้นสอบวิชาเคมี อาจารย์ให้ข้อสอบไม่สมบูรณ์ให้ผม หายไปหน้านึง ผมเลยแจ้งให้อาจารย์ทราบ แต่เจ้ากรรม (หรือจะว่าพระเจ้าทรงโปรดก็ไม่รู้) จำนวนข้อสอบมันพอดีกับจำนวนนักเรียน อาจารย์ก็เลยให้รอคนที่ทำเสร็จแล้ว ปรากฏว่าไอ้แป๊ะเป็นคนทำเสร็จคนแรก อาจารย์ก็บอกให้มันเอาข้อสอบให้ผม ตอนที่มันยื่นข้อสอบให้ เห็นมันทำหน้ายิ้มๆกรุ้มกริ่ม ผมก็เอะใจอยู่แล้วว่าไอ้แป๊ะมันยิ้มอะไรของมัน พอผมดูข้อสอบเท่านั้นแหละ...อ่าฮ้า...ไอ้แป๊ะมันวงคำตอบไว้หมดแล้ว พอสอบเสร็จ

 “ไงวะ คำตอบเหมือนมึงหรือเปล่า” ไอ้แป๊ะถามผม

“จะไม่ให้เหมือนได้ไงวะ ก็มึงวงคำตอบหมดเลย โดยเฉพาะไอ้ข้อที่กูทำไม่ได้ด้วย” ผมกับมันก็หัวเราะอยู่กันสองคน

  ไอ้แป๊ะนี่เป็นชื่อเพื่อนๆตั้งให้ครับ ทุกๆคนนอกจากจะมีชื่อจริงและชื่อเล่นที่พ่อแม่ตั้งใ้ห้แล้ว ยังจะมีชื่อเล่นที่เพื่อนๆตั้งให้อีก ขึ้นอยู่กับว่าจะมีจุดเด่นอะไร แต่ส่วนใหญ่จะตั้งชื่อที่มีพื้นฐานจากชื่อพ่อแม่ อย่างไอ้แป๊ะนี่ มาจากชื่อพ่อมันชื่อ ปัญญา ตอนนั้นการ์ตูนเรื่องปาร์แมนกำลังฮิต เพื่อนๆก็เลยผวนคำเป็นปายัน ไม่รู้ยังไงก็เลยเพี้ยนไปเป็นไอ้แป๊ะ  เพื่อนๆอาจจะกำลังคิดอยู่แ่น่ๆว่าเพื่อนผมตั้งชื่อผมว่าอะไร ไอ้ดาบหักครับ เพราะพ่อผมชื่อพิชัย รู้จักหรือเปล่าครับ พระยาพิชัยดาบหัก

 ไอ้เรื่องล้อชื่อพ่อแม่นี่มีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมยังจำได้ว่าแม้แต่รุ่นพ่อผมก็ยังเล่นล้อชื่อพ่อแม่กันขนาดเพื่อนๆพ่อผมในกลุ่ม จนป่านนี้เขาก็ยังล้อชื่อพ่อแม่กันเลย...ก็ชื่อปู่ย่าผมแหละ ขนาดปู่ผมเสียไปแล้วนะ บาปก็เลยมาตกที่รุ่นลูกๆที่โดนล้อกันอีก ผมเชื่อแน่ครับว่าชื่อผมและภรรยาผมก็คงจะโดนพูดถึงติดปากในหมู่ของเพื่อนๆลูกๆผมเหมือนกัน

 อาจารย์ผมคนนึงท่านชื่อมาสเตอร์เฉลิม ท่านเล่าให้ฟังว่าเวลาเพื่อนๆลูกเขามาเรียกที่บ้าน

“ไอ้เหลิม..........” มาสเตอร์เฉลิมต้องออกมาหน้าบ้านแล้วถามเพื่อนๆลูกเขาว่า

“เหลิมไหนวะ เหลิมเฉยๆ หรือว่าเหลิมศักดิ์”

 เรื่องล้อชื่อพ่อแม่ทำเอามีเรื่องตลกๆจนได้ ตอนนั้นเวลาไปเรียนรักษาดินแดน เรียกสั้นๆว่าร.ด. พวกผมจะอาศัยรถเืพื่อนไปกัน มีอยู่วันนึงนัดกันไว้ที่ปากซอยเข้าบ้านไอ้เป้ เพราะไอ้เป้จะขับรถไปส่งพวกเรา นัดไว้ตีห้า ตีห้าครึ่งก็ยังไ่ม่มา พวกผมก็ลงมติให้ไอ้เชษณ์โทรไปหาไอ้เป้ ไอ้เป้นี่ชื่อจริงวีรพงษ์ พ่อชื่อวีระศักดิ์

 “ขอสายคุณวีระศักดิ์ครับ” ความที่เวลาเรียกชื่อไอ้เป้ที่โรงเรียนจะเรียกชื่อพ่อไอ้เป้แทน ไอ้เชษณ์ก็เลยเรียกติดปาก

 “คุณวีระศักดิ์อาบน้ำอยู่ค่ะ” พี่สาวไอ้เป้รับ

 “เฮ้ย พี่สาวไอ้เป้รับโว๊ย” ไอ้เชษณ์หันมาบอกพวกผมด้วยความภูมิใจที่ได้คุยกับพี่สาวสวยของไอ้เป้ มันยังไม่รู้ตัวว่าเรียกชื่อผิด

 ซักพักหนึ่ง

 “ฮัลโหล วีระศักดิ์พูดครับ” ไอ้เชษณ์เพิ่งรู้ตัว รีบวางหู แล้วถามพวกเพือ่นๆ

 “เฮ้ยไอ้เป้ชื่อจริงชื่ออะไรวะ วีรพงษ์ หรือวีระศักดิ์”

 พวกผมก็บอกว่า วีรพงษ์ซิวะ แล้วก็ทำหน้างงๆ

 “กูเรียกชื่อพ่อมันว่ะ พ่อมันก็มารับจริงๆ” มันพูดไปก็ขำไป พลอยทำให้พวกผมขำไปด้วย แล้วไอ้เชษณ์ก็โทรใหม่โดยใช้ชื่อไอ้เป้จริงๆ

 “มึงไปเรียกพ่อกูทำไมวะ พ่อกูรีบออกจากห้องน้ำนึกว่าบริษัทโทรมาตามผ้าหลุดลุ่ยเลย ไอ้ห่...” ไอ้เป้ด่ามาตามสาย

 “โทษว่ะ กูจำชื่อมึงผิด” ไอ้เชษณ์แก้ตัว

ตอนที่ 3.    

ชื่อที่เพื่อนๆตั้งให้กันไม่ใช่จะมาเฉพาะจากชื่อพ่อหรือชื่อแม่เท่านั้น อย่างไอ้เตี๋ยวเป็นต้น พวกเราตั้งชื่อมันโดยใช้อาชีพของพ่อแม่ บางทีก็ตั้งจากพฤติกรรมของแต่ละคน อย่างสุพต พวกเพื่อนๆเรียกมันว่าไอ้เฮงซวย ผมไม่รู้เหมือนกันว่าคำว่าเฮงซวยมาจากไหน คิดว่าคงเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวที่ทำตัวกวนบาทาพวกเพื่อนๆกัน ส่วนตัวผมนั้นค่อนข้างจะสนิทกับไอ้พต หรือเฮงซวยมากพอสมควร ก็เลยจะให้เกียรติมันมากหน่อยเรียกชื่อไอ้พตแืทน

ชื่อเฮงซวยเป็นชื่อที่ไอ้พตมันไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่

“เฮ้ย ไอ้เฮงซวย” เพื่อนคนนึงเรียก

“มึงเรียกใครวะ กูชื่อสุพตโว๊ย” ไม่มีใครชอบแน่ๆครับถ้าโดนตั้งชื่อแบบนี้

แต่นานๆไปดูเหมือนไอ้พตจะยอมรับชื่อนี้โดยอัตโนมัติ

“ไอ้พต” ผมเรียกชื่อมันในชั้นเรียนเบาๆ  แต่ดูมันจะไม่สนใจ หรือไม่ได้ยิน

“อ้ายพต..” ผลเหมือนเดิม

“ไอ้พต....ไอ้เฮงซวย”

     “ว่าไงวะ..”  ได้ผลครับ ไอ้พตหันมาถามผม มัีนรับชื่อใหม่ของมันโดยปริยาย

 บ้านไอ้พตจะอยู่แถวๆ ศรีทอง จริงๆอยู่ติดกันเลย ใครที่เป็นนักเที่ยวก็จะรู้จักชื่อนี้ดี เพื่อนผมคนนึงมาเล่าให้ฟังว่า คืนหนึ่้งมันไปเที่ยวที่ศรีทอง แล้วก็นอนค้างที่นั่น พอตื่นเช้าขึ้นมาก็ต้องตกใจ เพราะมองไปที่หน้าต่างแล้วพบว่า

“เฮ้ย  บ้านไอ้เฮงซวยนี่หว่า”

ปกติไอ้พตจะไปอยู่ที่บ้านป้าแถวๆโรงเรียน ก็คือแถวๆบ้้านผมนั่นเอง ตอนที่เตรียมตัวสอบเอ็นทร้านส์ ผม ไอ้พต และ นคินท์ พวกผมเรียกว่าไอ้ยศ...จากชื่อพ่อของเขา...รวมตัวกันไปติวที่บ้านป้าไอ้พต ป้าไอ้พตก็เลยยกบ้านให้พวกเราเลยเดือนนึง พวกผมก็เลยเฮ อยู่อย่างไม่มีผู้ใหญ่ เช้าวันหนึ่ง พวกผมก็ตื่นขึ้นมาพอดีกับรถขายขนมถ้วยมาหน้าบ้าน พวกผมก็เลยเรียกให้จอดแล้วก็ออกมานั่งแคะยืนแคะขนมถ้วยอย่างเอร็ดอร่อย ซักพักมีสาวสวยขับรถบีเอ็มออกมาจากบ้านตรงข้าม พวกผมก็มองตามรถคันนั้นซักพัก อยู่ๆ ไอ้พตก็ตะโกนขึ้นมา

“แม่งงงงง กูนึกว่าแม่งมองอะไร” ว่าแล้วมันก็มองไปที่เป้ากางเกงมัน

“อะไรวะ” พวกผมถาม

“ก็สาวบีเอ็มมามองเป้ากางเกงกูซิวะ กูไม่ได้ใส่กางเกงในโว๊ย” พวกผมรู้ ก็เลยหัวเราะกันใหญ่

“ก็มึงใส่ชุดนอนออกมาทำไมวะ” ไอ้ยศพูดออกมา

“ก็กูไม่รู้ว่าเขาจะมองต่ำขนาดนี้นี่หว่า แม่งสวยซะเปล่ามองต่ำ ฉิบหาย” ไอ้พตบ่นไปพลางวิ่งเข้าบ้านไป ปากก็เคี้ยวขนมถ้วยไป พวกผมรวมทั้งคนขายขนมถ้วยหัวเราะไปด้วยจ่ายตังค์รับตังค์ไปด้วย หลังจากนั้นพวกผมจึงเดินเข้าบ้าน

 เรื่องไอ้พตยังมีอีกครับ ไอ้พตนี่ขึ้นชื่อว่าจีบผู้หญิงไปทั่ว มันจีบสาวได้ตอนที่ไปสอบเทียบ สาวคนนี้ชื่อปูอยู่โรงเรียนแถวๆปากคลองตลาด พอมันเอ็นท์ติด มันก็ทิ้งปู แล้วก็ไปจีบสาวธรรมศาสตร์ต่อ ขนาดลงทุนไปหัดกีตาร์เพื่อที่จะจีบสาวโดยเฉพาะ ตอนที่ผมรู้ข่าวว่ามันทิ้งปู ผมไม่ชอบที่มันทำแบบนี้มาก หลังจากที่ผมรู้ว่าไอ้พตทิ้งปู ผมก็เริ่มเรียกชื่อมันว่า เฮงซวยแต่นั้นมา

 จริงๆแล้วปูเป็นผู้หญิงที่ไม่สวยแต่น่ารักนิสัยดีมาก มีอยู่วันหนึ่ง

 “เฮ้ย พวกมึงไปดูหนังสือที่โรงเรียนปูหรือเปล่า” ไอ้พตเสนอ

“ไปซิวะ” ผมกับไอ้ยศตอบเป้นเสียงเดียวกันเนื่องจากไม่เคยได้เข้าโรงเรียนผู้หญิงล้วนซักที

พอไปถึงที่หน้าโรงเรียน ปูก็ให้พวกผมรอที่หน้าโรงเรียนเขา..จริงๆหน้าสถานีตำรวจ พวกผมนั่งรอที่บันไดหน้าสถานีตำรวจราวๆครึ่งชั่วโมง รอไปก็กลัวไปว่าตำรวจจะเข้ามาถามว่ามานั่งทำอะไรตั้งนาน พวกผมกำลังคิดอยู่ว่าถ้าตำรวจมาถามแล้วเราตอบว่า

 “มารอสาวครับ”  ตำรวจจะทำหน้ายังไง

 พอไปถึงไอ้พตก็ให้ผมกับไอ้ยศนั่งอยู่ที่โต๊ะนึง ส่วนมันกับปูก็นั่งอยู่อีกโต๊ะนึง ไม่รู้ว่านั่งอ่านหนังสือ หรืออ่านใจกันก็ไม่รู้ อ่่านยังไม่ทันจะเข้าใจ ไอ้พตก็บอกว่า

 “ปะ กลับได้แล้ว”

“อะไรวะ มาแค่นีั้น่ะนะ” พวกผมด่ามัน

“ก็กูคุยกับปูเสร็จแล้วนี่หว่า” มันตอบหน้าตาเฉย พวกผมด่ามันอีกรอบโทษฐานให้มาเสียเวลานั่งรถเมล์มารอแล้วก็ต้องกลับบ้า่นอีก

 ครั้่งหนึ่งเป็นครั้งที่ไอ้พตหน้าแตกต่อหน้าสาวๆอย่างมาก ระหว่างที่มันกำลังจีบสาวๆอยู่ เพื่อนคนนึงก็เดินเข้ามาหาแล้วพูดกับไอ้พต จนไอ้พตต้องรีบเดินออกจากสาวๆกลุ่มนั้นด้วยความหัวเสียทันที ผมมารู้ที่หลังว่าเพื่อนคนนั้นด่าไอ้พตว่า

 “ไอ้เฮงซวย ทำไมมึงชอบสำส่อนจังวะ”

หน้าก่อนนี้ || หน้าต่อไป

หน้าแรก || เรื่องยาวทั่วไปหลายตอนจบ || นิยายวิทยาศาสตร์ || บทความพิเศษ || เรื่องเขาเล่ามา

Copyright © 2001 by Kritapak Boonteekul. All rights reserved. No part of the contents of this website may be reproduced or transmitted in any form or by any means without the written permission of the owner.