นิราศรัก 

โดย…จันทร์กระจ่าง

ถ้าหากมีใครถามว่า ชอบภูเขาหรือทะเล เรไรคงตอบไม่ได้ทันทีว่าเธอชอบอะไรที่สุด อย่างวันวานที่ผ่านมา เธอเพิ่งบอกว่าน้ำชาร้อนๆบนดอยสูงกับกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ป่าคือสิ่งที่เธอปรารถนาที่สุด

หากวันนี้เธอกลับบอกว่าเบื่อลมหนาวกับน้ำชาร้อนๆบนดอยสูงอยากไปอาบแดดที่ทะเลสมุยมากกว่าสิ่งอื่นใด และแล้วเธอก็มานั่งลอยหน้าอยู่บนรถไฟขบวนนี้ ในใจก็คาดเดาว่าใครคือคนที่จะมานั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ

รถไฟวิ่งเรื่อยออกจากหัวลำโพงและจอดลงตามสถานีย่อยจนมาถึงสถานีสามเสนความหวังของเรไรใกล้เคียงความจริงเมื่อ ฝรั่งกลุ่มใหญ่แบกเป้ทยอยกันขึ้นมาในตู้เดียวกันกับที่เธอนั่งอยู่

เรไรพยายามซ่อนความตื่นเต้นด้วยการทำเป็นสนใจผู้คนข้างนอก

และแล้วหวังของเธอก็เป็นจริง!

ชายหนุ่ม!ผิวขาวจัด ผมสีน้ำตาลเข้มยักสลวยละต้นคอพองาม กับนัยน์ตาสีเดียวกับเรือนผม

เรไรเผลอเอามือกุมอกด้านซ้ายของตัวเอง เพื่อความแน่ใจว่า ใจของตนนั้นยังอยู่ดีหรือไม่

“ไฮ!…”

แล้วเขาก็ตอกย้ำให้หัวใจของเธอกระเจิดกระเจิงด้วยเสียงทักอันแหบห้าว เรไรใจสั่น ถึงจะสั่น แต่ก็คงเป็นสั่นสู้ เพราะเธอยิ้มรับคำทักทายด้วยรอยยิ้มที่หวานที่สุด

“ผมอยู่ข้างบน คุณอยู่ข้างล่าง”

สำเนียงอังกฤษของเขาระรื่นหู ถ้าแปลจริงๆ ก็คงได้ใจความว่า

เตียงของเขาอยู่ข้างบน ส่วนเตียงของเธออยู่ข้างล่าง แต่ เรไรอยากให้ความหมายเป็นอย่างที่ เธอเข้าใจเพื่อให้เร้าใจเล่น หรือถ้าเป็นจริงขึ้นมาเธอก็ไม่ว่าอะไร

รถไฟเร่งฝีจักเร็วขึ้นเมื่อพ้นเขตกรุงเทพมหานครไปแล้ว เรไรเห็นเขาลุกขึ้นยืนวางเท้าไว้บน เบาะนั่งเพื่อผูกหูรองเท้าที่หลุดลุ่ยให้เรียบร้อย

ท่อนขาเปลือยแข็งแรงที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้นเหนือเข่าออกมานั้นเรไรไม่ได้ตั้งใจมอง หากเธอ ก็แลเห็น และจิตนาการไปไกลกว่านั้น

มีคนเคยพูดเอาไว้ว่า อารมณ์ของนักเขียนนั้นอ่อนไหวดั่งต้นอ้อล้อลม

เฮ้อ เรไรแอบถอนหายใจกับตัวเอง นี่เธอก็คงเป็นหนึ่งในต้นอ้อที่ว่านั้นเป็นแน่!…

เสียงวูดรถไฟดังแทรกแข่งกับเสียงของผู้โดยสารที่อยู่ในอิริยาบถแตกต่างกันออกไป เรไรนึก แช่งชักหักกระดูกเจ้าหน้าที่ขับรถไฟที่ทำให้จิตนาการอันหวานละมุนของเธอสะดุดลง แต่เธอก็ต้อง เปลี่ยนความคิดเมื่อหันไปรอบๆตัว ฝรั่งชายหญิงจับคู่คุยกันกระหนุงกระหนิงน่าอิจฉา พอหันกลับมาก็ เห็นนัตน์ตาสีน้ำตาลเข้มจับจ้องอยู่ที่เธอ

“ผมชื่อนิคกี้"

เขาเอ่ยขึ้น

เรไรส่งยิ้มให้เขา เป็นยิ้มที่ใครหลายคนชมว่าสวยก่อนบอกชื่อตัวเองด้วยน้ำเสียงเบาหวิวดุจ สายลมพัดผ่าน เพราะอยากให้เขายื่นหน้าเข้ามาชิดกระซิบ ถามชื่อของเธออีกครั้ง หากหูของเขาดียังกับมีญาณทิพย์

“เรไร”

เขาพึมพำแม้ไม่ชัดแต่ก็ไม่เลวเลยสำหรับเขา

“คุณคงจะไปสมุยเหมือนกับผม”

เรไรพยักหน้า

“ฉันจะไปสมุย และเกาะอื่นๆ ที่อยู่ใกล้ๆ กัน”

“จริงหรือ”

เขาอุทาน

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ใจตรงกันซิ”

เรไรยิ้มปลื้มไม่พูดต่อว่าอะไร เธอขยับตัวนั่งในท่าสบายผมยาวที่ขมวดไว้หลวมๆหลุดลุ่ยลง เธอยกมือทั้งสองขึ้นขมวดผมให้แน่นขึ้นเสื้อยืดคอกว้างสีขาวรัดแน่น อวดอกอวบตึงที่ซ่อนอยู่ภายใต้ ผ้ายืดเนื้อบาง

เธอรู้ว่าเขาสัมผัสมันด้วยสายตา  ถ้าเขาเดาเธอออกเขาคงรู้ว่าเธออยากให้เขาสัมผัสมันด้วย ?? มากกว่า และเธอก็คาดว่าเขาเดาไม่ออก เธอจึงลดมือลง

พนักงานปูเตียงเริ่มเตรียมที่นอนหมอนหนึ่งใบผ้าห่มหนึ่งผืน เก้าอี้ถูกปรับให้เป็นเตียงเล็กแคบเรไรเหลือบมองที่เตียง แล้วเผลอปรายตามองดูเขา

“ผมยังไม่ง่วงเลย”

เขาว่า พลางเอื้อมมือขึ้นดึงเป้สะพายหลังที่วางอยู่เหนือศีรษะลงต่ำ มืออีกข้างควานหาอะไรอยู่ เพียงคู่ แล้วเขาก็ดึงกระเป๋าใบเล็กออกมา

เรไรทรุดนั่งลงบนเตียงแสร้งทำไม่สนใจ ก็มารยาหญิงสั่งให้ทำอย่างนั้นนี่

เขายิ้มแล้วเดินช้าๆอย่างจงใจตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ท้ายตู้

แผ่นหลังของเขาหนาสะโพกแน่นและแข็งแรงดุจม้าหนุ่มที่ยืนอยู่ท่ามกลางสนามแข่ง

ไฟในรถดับลง ฝรั่งหนุ่มสาวที่นั่งอยู่อีกด้านเข้าไปอยู่ในเตียงด้วยกันทิ้งให้เตียงบนว่างเปล่า พวกเขาคงตกลงไม่ได้ว่า ใครจะนอนเตียงบนหรือเตียงล่างดี 

เขาเดินกลับมาหน้าตาสดชื่นขึ้น

เรไรลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำบ้าง และดื่มน้ำเมื่อเดินกลับมาถึงที่ของตัวเอง เสียงครางของใครบาง คนแข่งกับเสียงเสียดสีของเหล็ก ใบหน้าของเรไรร้อนผ่าว

หญิงสาววัยสามสิบต้นกับชีวิตอิสระไร้ขีดจำกัด เคยรัก เคยร้าง และรักอีกมาแล้วนับครั้งไม่ ถ้วน แต่เธอไม่เคยเข็ดกลัว

คนที่นั่งอยู่เตียงบนคงเข้านอนแล้ว เรไรลุกขึ้นถอดกางยีนส์รัดรูปกองไว้ปลายเตียง เหลือแค่ลิงตัวน้อยสีดำ ปกติเรไรไม่สวมอะไรนอน หากวันนี้เธอสวมเสื้อยืดคอกว้างเสื้อในถูกถอดออกให้หน้าอกได้หายใจ

เธอล้มตัวลงนอนคิดครึ้นเครงว่าจะดีขนาดไหนที่มีหนุ่มหน้าตาดีสักคนมานอนร่วมเตียง ได้ กอดรัดสัมผัสเนื้อตัวของกันและกัน

จูบ อย่าลืมล่ะ เรไรร้องบอกตัวเอง เขาต้องจูบเธอ ไม่ใช่แค่แนบแก้มเอาลิ้นแตะกันแค่นั้น มันต้องปากต่อปากใจต่อใจ จูบนั้นถึงจะได้รสชาติ

ครึ่งคืนไปแล้วมั้งเรไรถึงเคลิ้มหลับ และฝันไปลมหายใจอุ่นๆ เป่าลดต้นคอ มือหนาอุ่นลูบ ไล้ไปมาบนเนินอก โล้มไล้แต่เบาๆ เธอชอบสัมผัสของเขา เธอไม่ร้องไม่อยากรู้ว่าเขาเป็นใคร เธอจิตนาการเอาเองว่า เขาเป็นเทพซุส เทพที่ชอบแอบมาร่วมรักกับสาวๆ ซึ่งเธอก็เป็นหนึ่งในสาวๆที่ถูกเลือก

เรไรยกมือขึ้นโอบรอบตัวเขา เบียดกายแนบชิดอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรง เขาจูบเธอที่ปากเต็มจูบ เป็นจูบแบบเฟรนซ์คิสที่เธอชอบ เธอเผลอขบริมฝีปากอิมของเขาเบาๆ และได้ยินเสียงครางเบาๆที่ข้างหู

…ฝันที่คล้ายจริง!…

ใจของเรไรเตลิดไปไกล เนิ่นนานแค่ไหนก็สุดรู้ เธอรู้แต่เพียงว่าเธอเป็นสุข สุขจนไม่กล้าแม้จะลืมตาตื่น เธอหลับไหลไปนานมารู้ตัวตื่นก็เมื่อเสียงประกาศจากสถานีว่าถึงจุดหมายแล้ว เรไรรีบคว้ากางเกงมาสวม ความรีบเร่งทำให้เธอไม่มีเวลาสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง เรไรหอบกระเป๋าลงจากรถไฟแล้ววิ่งขึ้นรถบัสที่จอดรออยู่ เทพซุสที่อยู่ในความฝันของเธอขยับที่ให้เธอนั่ง พอเรไรหย่อนก้นถึงเบาะนั่ง เขาก็เอียงหน้ากระซิบถามเบาๆ ใกล้จนสัมผัสไออุ่นจากลมหายใจ

“ How was last night?”

ตอนต่อไป

หน้าแรก || เรื่องยาวทั่วไปหลายตอนจบ || นิยายวิทยาศาสตร์ || บทความพิเศษ || เรื่องเขาเล่ามา

Copyright © 2001 by Kritapak Boonteekul. All rights reserved. No part of the contents of this website may be reproduced or transmitted in any form or by any means without the written permission of the owner.